6
Yorum
41
Beğeni
5,0
Puan
685
Okunma
Bir y/anım telaşla düşüyor sabahın eşiğine.
Bir y/anım direniş gibi sessiz,
ama kendi içine kapanmış bir karanfil gibi.
Bir y/anım, kalabalıkların arasından geçiyor,
Kimse fark etmiyor.
Bir y/anım sensiz,
bir y/anım yarım.
Bir y/anım duvarlara yaslanıyor-yıkık
bir y/anım rüzgârda savrulup unutuyor adını.
Bir y/anım sevdadan kalma,
bir y/anım kavgadan.
Oysa ki
Hepsi benden kalma aslında.
Sonra sesin
Bir gülüşün dokunuyor
karanlık sokaklara,
içinde ışık çoğalıyor,
sesin, yasaklı bir türküyü hatırlatıyor
kim dinlerse ağlayacak gibi.
Ve bil ki,
Seninle vatanım
her y/anımla bölünsem de
hâlâ bir karanfil taşırım cebimde.
Solsa da.
Susmasa da.
Çünkü bazen bir bakış
bir ülke kadar derindir.
Ve bazen bir sevda,
bir direniş kadar sessiz.
Meltem Kınıc
5.0
100% (17)
Cevap Yaz