5
Yorum
29
Beğeni
0,0
Puan
327
Okunma
Bu şiir, sessizliğin içinde kalan bir kentin sesini ariyor.
Gidene değil, gidişle eksilen "ben"e yazilmış bir iç konuşma
-bir kent şiiri-
bazı suskunluklar var en çok seni anlatıyor.
sen gideli,
rüzgâr bile eksik esiyor bu kentte.
bir şeyler yarım kaldı sanki;
bir sokak,
bir akşam,
bir ben.
bir sesin vardı,
dokunurdu yüzüme.
şimdi,
yalnızca sessizlik
bir fincan kahve ılıksıyor ellerimde,
biraz sen,
biraz da yalnızlık.
İçsem bitmiyor,
bıraksam soğuyor.
belki seni değil de,
sende kaybolan
kendimi özlüyorum.
ama ne fark eder,
her gece bir dalga vuruyor içime;
adı sen,
sesi yokluğun.
Meltem Kınıc
Cevap Yaz