-her damla yeni bir başlangıç -

ıslak bir umudun içinden
süzülüyor dünya
göğün avuçlarından düşen
her damla

toprağın yorgun omuzlarında
bir mücevher gibi parlıyor
çocukların gülüşlerinde
çoğalan ışık

toprak eski yaralarını unutmuş
bir rüya gibi kabarıyor
kırlangıçlar dönerken
kanatlarındaki özgürlük tozu
bulutlara yazılmış
görünmez şiirler gibi süzülüyor
gölgeler bile
bir çiçeğin sabrıyla
ışığa dokunmayı öğreniyor

şehrin taş duvarları
yosunlu hatıralarını sarıp
kadim bir kitabın sayfaları gibi açılıyor
sokak lambaları geceyi değil
kalplerin gizli bahçelerini aydınlatıyor
rüzgâr kaldırımlara
barışın ilk fısıltısını seriyor
yaprakların düşerken söyledikleri
hikâyeler gibi

çocukların avuçlarında biriken su
dünyaya çevrilmiş bir ayna gibi
bakınca kararan yanımız değil
yenilenen yanımız
gökyüzünde yansıyan
bir yıldız gibi parlyor
Islak saçlarından süzülen ışık
dünyanın ağır nabzını
nazik bir kemanın teli gibi uyandırıyor

bir yaprak sessizce düşüyor
kaldırımlara
kimse fark etmiyor ama
ο küçük dönüş
geleceğe uzanan
görünmez bir köprü gibi hafifliyor
rüzgârın kanatlarında
bir şarkı söyleniyor

ve yağmur dinerken
biz de
büyüyoruz
toprağın altından
filizlenen tohum gibi
her kök bir fısıltı
her tomurcuk bir gülüş
usulca sessizce
güneşe doğru kıpırdayan bir umut

Meltem Kınıc