Başöğretmenin izinde

-Bir çocuğun gözündeki ışık öğretmenlerimizin
gözünde parlar-

Sınıf bir ışık
öyle ağır yanıyor ki Atam
biz bakmaya çalışıyoruz
çocukluğun uzun gölgesinden

tahta gri bir ufuk
kelimeler- düşüyor
düşerken çoğalıyor
biz büyüyoruz

öğretmen elleri
bir ülkenin yarınını
ince bir harita gibi
katlayıp bizim avuçlarımıza bırakıyor
her şey biraz eksik biraz fazla
ama umut hep aynı çizgide

bakışın Atam
yorgun ama
umut dolu bir gökyüzü
çocukluğun toplanıp
dağıldığı bir meydan
biz soruların kıyısında
cevapsız kalmanın sıcaklığını öğreniyoruz

sözler bir nehir
öğretmenlerin sesi
durmadan akar
odalar boşalır
tekrar dolar
her harf kendini unutmuş bir patlama
her aydınlığa ışık saçan

ve biz biliriz
bir ülke önce kalplerde kurulur
en çok da dersliklerde
seninle başladı Atam
bizimle sürsün diye
binlerce ses
binlerce öğretmen
aynı ışığa eğiliyor hâlâ

Meltem Kınıc