Gidiyor musun ağlamadan
Muzaffer bir kar tanesi gibi
Ilık ve ırgat kokan toprağa
Düşüyor musun sen ?

Cemresiz kaldı kelebekler
Süte yazıldı kara perçem
Kemikler sızlıyor işte
Ne menem bir ayrılıktır seninkisi

Şafaklar eşsiz abideler gizler
Maziden çalan müziktir
Doyulur mu ana tasındaki lokmaya
Hatırladıkça o gözleri

Şimdi sen bırakılınca
Tutsak kalır gibi ağır gibi
Yutkundukça düğüm düğüm
Boynumda eriyor elleri

Zahir bir korku
Köy kokusu içinde
Filiz filiz öpüyor
Her sene her güne

Ve asl olan yaşadıkça hikaye yazmaktır.
Hikayet etmek değil ömrü

Mert bir bakış atarak hoyrat
Üzüm üzüm ağlayarak
Sevilmektir sevinmektir
Yâre doğru ağır aksak

Zencefil kokulu kızıl bir gül kadar
Çekilince meydan okuyor
Güneş yüzün

Saniyeler düşman kesiliyor
Ellerim ellerine
Sabah alevi
Kurutuyor gözlerimi

Güz fısıltısı kadar beyhude
Sokak lambasında gençlik halelerim
Ağlıyor imbatlarda
Rıhtımdan akan gözlerim
Sevmek zincirsiz bir kovanın
Alev çeken ızdırabı
Sevmek melal denizinde okşanan
Tüy dolu gurur sandukası
Ve sevmek

Durmadan özlemekmiş