Yüzümün deltasına rüzgar nal çaldığında
Ve oluklara akan bütün susları kırdığında
Merhemli tarihin avuçlarıyla ovuşan saçlarıma
Kimse uyanmasın...




Yanar inceden
Kış örtüsü baharın ocağına sabır/sızım
Dalgınlığımı tül sessizliğiyle sıvazlayan
Yılkılar geçer nehirleri
Nefesini silkeleyen orman dudaklarına fısıldarım içimi
iç çeker uzayan kısık sesli ışıklar
izime çölleşir yara
izine çölleşir oda
-derinlerde geceyi uyumayan rüya-





Çatılarda kuşlar ve dilsiz çocuklar
Başıma çöküşen dille karanlığı yırtıyor
Hiçbir harf oyunundan çıkmıyor
Taç dilekleri taktığın tenhama
Dinleyin muhakkak kendime baktığım kapıyı
Göz sıcaklığında..
-ben okuduğum kitaptan yolların altını çiziyorum öğretmenim-





Bambaşka dünyanın çiçek taşan bahçelerinde
Anımsıyorum yağmurları
Yüzüme kıstırılan ıslak melodi de her şey
Çığlığını saklarken sokaklara
Duvarlara yankılanan sesim tasarım yapar
Kamçılı ay’la..
Germe renkleri fazla
Bir yanım çılgın ağaç
Ürperen bakışımda..






Tamam
ilerleyelim bu parçalardan
Sabahların benden önce gittiği göğsümün ateşine
Bazı sözler yayılırken
Ben hep orda düşün içinde
Yar ezberi yollar sardım kabuğuma
Ben hep orda düşsel sularınla göklenip kentine
Yıldız tozlarıyla kıyına çekildim.
Sis rengi çocuğun mavi uçurtmalı ipine
Elimi bağlayıp
Gölge gölge gül büyüttüm

Değil mi ki
Mayıs ın gözlerine deniz kokan bestenin
Uçurum sarmaşığıydı düğüm.
Bağ’ınla kavranıp sen halimi alan
Sürekli sızıma..




Sevgilim farkındaysan
Ayna içinde aynıyla sayıklıyorum
Derin,çok derin sırrın uğultusu kulaklarım

Sevgilim
Seni karanlıkta daha iyi görüyorum
Aydınlanırken zaman