Uzunca bir aradan sonra
Yine sen düşüyorsun kalemimin ucundan…



Karanlığın ortasında
Uyku ile cebelleşirken
Sahlep kokuyor burnuma
Geçmişten ese ese
Sıcacık.
Beynimin en derinlerinde
Gömüldüğün yerde
Rahat durmuyorsun
Gece gece bu sahlebin işi ne düşlerimde

Kaç uzun yıl geçti
Her şey değişti
Şu oturduğum şehirde
Kaç ev değiştirdim bir bilsen
Gördüğüm yüzler
Konuştuğum sesler
Ağaçlar çocuklar
Kokladığım çiçekler
Hatta mahalle arasındaki
Kediler köpekler bile değişti

Bir sen değişmedin

Unuttuğumu sandığım her an
Hiç ummadığım bir şekilde
Düşüyorsun aklıma
Her yerde peşimdesin
Hep benimlesin

Ben bile değiştim
Saçlarımda kar yangını
Gözlerimde yılların yorgunluğu var
Yanaklarımın alı soldu
Ellerim titrek çoğu zaman

Kendimi unuttuğumda
Unutur muyum acaba
Seni hangi zamana gömdüğümü

Bir şey var hiç değişmiyor
Zamanın külleriyle örtülse bile
Aşk aynı aşk…..