4
Yorum
22
Beğeni
5,0
Puan
1267
Okunma
Sabahları erken kalkıp
Yürüdüğün sahilleri çekiyor ayaklarıma gök yüzü..
Sonuna kadar açık olan kapıların aralığında
Dar bir çizgi yoktu içeri girebilmen için
Kuşların zikir ettiği vakitte duydum sesini
Ki,
Sessizlik öldürür insanı
Şehrin üzerine kurulan belirsizlik
Ben nerdeyim...
Iç yanığı bir kalbin odasında
Kırılan gece gibi kendime kendime dönüyorum
Korkularım dönmedolabın en yüksek ucunda
Gülümserken bulutlarla
Ben neresindeyim
Bu çarkın...
Susuyorum
Bu şehir almadan gidiyor beni...
5.0
100% (16)