Gitmeyi öğrettiler bana...
Nerden,Nasıl,Niçin gidilirdi?

...


Oysa ki
Ne girizgahlar saklı ruhunun rahlesinde geceli şiirler
Ve gözlerinin lacivertinde hilâl
Kelepçelerken her sözünü
Yeşil düş çıkarttığın parmakuçlarına sürdüm aklımı
Ki,
Şu mavi gemi varlığını inkar edemezken
Gitgide genişleyen deniz
Göğsümde çarpar..





Içimin kentinde su içen kuşlara günışığı dökülür
Kanatlarında umut pencereleri
Sabahları sürmelerken gözlerine
Ben hep orada mutlaka öpüyordum yüreğini
Sen,saçlarıma papatyalar takıyordun
Bir ağaç aşk diye gürültüsünü kusarken şiirlere sayfa sayfa
Acıların gölgesine gül istiyordum
Ben hep oraya ruhunun kaldığı yerden sesleniyordum
Duyuyor musun yağmurların kokusunu
Avucundaki toprakta



Demek ki,
Gidememenin güzargahı nakış nakış işlerken aşkı
Adresi belli sokaklara adımların büyür

Oysa ki,
Rüzgara anlattığın içini konuştuğumda
Aynı sen oluyordum

Sevdikçe ve
Sevildikçe..