eskiden olsa özlemek nedir bilmezdim
ama şimdi özlemekten başka hiçbir şey yapmıyorum

ve bir şiir kadar yakınım sana
ve bir karanlığın içindeki bir yıldızdın sen
sonra bir uçurumdan kendimi bir boşluğa atıyordum
ahını almış kurak bir toprağa düşüyordu göz yaşlarım
sen filizlenen bir çiçek oluyordun göğsüm üstünde
bense solacağından korkarak yaşıyordum
bir nefeslik canım var sevgilim
onuda seni sevmek için kullanıyorum

oysa bir serçe kadar ürkektim
korkarak yaşıyordum seni
korkarak özlüyordum
hatta nefes alırken bile korkuyordum
şakaklarımda parmak izlerin
çöl kadar sessiz bir coğrafyada gezinir gibiydi
attığın her adımı duyar gibiydim
aldığın her nefesi
kalbinin sesini
ve kirpiklerindeki yağmuru
ve elindeki üşümeyi
sesindeki titremeyi
göğsündeki acıyı duyar gibiydim

sonra göğsüme sardığım sensizliğinle
gurbetinde kalıyordum yokluğunun
bazı zamanlarda ölmeyi yaşamaktan çok istiyordum
bazı zamanlarda yaşamayı ölmek kadar çok seviyordum
nasıl bir girdabın içinde çırpındığımı bilmiyorsun sevgilim
intiharların bile sensizliğime sığmadığı geceler oluyordu
kurşunların işlemediği kalbime
yokluğunla savaşmadan yeniliyordum
ilk ve son yenilgimdin

sonra üşüyen ellerini tutup
kalbimin üstünde bir süre eline sarılacağım
seni özlediğim bir şiirde
kalbinin sesini dinler gibi sevdim
bir nefeslik canım var sevgilim
onuda seni sevmek için kullanıyorum

İbrahim Dalkılıç

06.07.2018
22.51 izmir