Dudaklarının arasında kelebeğin renkli kanatları
Düşerken en derin kuyulara
Seni ellerimle sevebilir miyim..




Utangaç ağacın gölgesinde
Dalından çözülüp giden elmalar gibi
Hala çocuğuz...
Kokusunda şiire soyunan telaşlar
Öyle ayıp ayıp bakmayın
Buğulu gözlerde düş çapakları
Beyaz tül’e uyandığında
Araladım bakışlarımın perdesini

Baktım...baktım...


Ellerinin duvarında sırrımı döken aynalar terlerken
Boğazından geçen ışığım göğü sarssa da
Endişelenme..
Kanatlarımda gece uyanık bulutlarla kente giriyor
Aç şemsiyeni
Ve ne olur
Bana bağır/ma
Kulaklarıma bülbül ile giren sesin
Buradayım işte
Tam karşında



Görüyorsun ya çocuk
Sensiz ruhum bir işe yaramıyor
Fırçanın ucunda renkleri birbirine karıştırsan da
Senin için sarıyıda severim
Cebime koyduğum denizden mavi su içerken
Ki,
Gözbebeğinin üzerinden geçen köprüde
Uçurumlara attım dişleri silkelenmiş karanlığı





Bir savaşın ortasında düş kurduğum yer
Sözcüklerle barışırken
Kaleminin ağında kalbim ısınıyor
Gülümse
yüzünde yumuşak ölüm
Bir kibritle uçururken bütün kötülüğü
Güneşe uyanıyoruz
Kıskanırken çiçekler güzelliğimizi

Dur bir dakika
Hala çocuğuz dilde ve kitapta

Sen ellerinle severken,

Ben seni sonsuza kadar sevebilir miyim