KUMRULAR GİBİ





Dokunsan uslanmam belki, öpersen bırakmam
Okşasan ki saçlarımı dağ olsan da dayanamam
Usanmam yollarından, attığım adımlarımdan
Dönmem asla düşlerimdeki umutlardan.




Ve ben yüreğine bağdaş kurdum bugün
Çökmüşüm dizlerine tatmışım can şarabından
Kendim gibi değil sanki, sen gibi yürüyorum
Ben gibi değil hani, aşk gibi görüyorum
Sarhoşum.




Gün olur yükselir duvarlar uzanamam sana
Bakarsın al kalır gözlerimdeki hançer
Kanatır belkide şehrimin en merkezinden
Yürürsem ki o vakit aşk dolu caddesinden
Adımı toprağa mahşer diye versinler.




İnceliyorum dar sokağından geçebilmek için
Koşuyorum zamanı yenebilmek adına
Dur durak bilmeden kavuşabilmek umuduyla
Bir sen, bir ben, bir de biz diyorum
Ve geçen her günü ilk gün gibi yaşıyorum
Ki sen son damlamsın artık
Gerekirse ağlar uzanırım bir karanlığa
Beklerim bir serçenin gözyaşlarıyla.




Gökyüzü bugün yağmura bırakıyor kendini
Bir fırtına, zaman zaman da baş ağrısı gibi
Ki seninle düştüğünde zemzem suyu birikti
Islanıyorum altında, sırılsıklam aşikarım
Ki sen parıldıyorsun gözlerimin ışığında
Bir gece vakti keyfe bak, sevgiler gönderiyorum
Verdim yere sırtımı yıldızları izliyorum.




İçimde bir şey bahçemde kumrular gibi
Gelen her mektupla kalbini yokluyorum
Bir rüzgar, dalında dans ediyor yapraklar
Gel al götür beni gönlümün tufanı
Bak kanatlanıyor leylaklar.





.
.
.

KUMRULAR GİBİ – Mert Zafer Cansever – Mawish Şiirleri