Güle Güle Pişmanlığım





İlk değildi bu olsaydı keşke
Günlerden yine bu gün perşembe
Cuma, cumartesi, pazar olsaydı
Ne fark ederdi sence
Hepsi bir pişmanlıktı sadece.




Yıkımı ertelenmiş bir şehrin
Son aşıklarıydık biz
Yeniden başlayan tüm günlerin
Akşamında bakıştık seninle
Bir battık bir çıktık sadece.




Siyah bir geceye güvendik seninle
Parlak bir yıldız sandık kendimizi
Güneşe benzetirdik gözlerimizi
Gizlice izlerken seni sen gülümser
Yavaşça düşerdin gökyüzünden.




Güneş olduk kor olduk belkide
Kül olduk
Her bakışta yanıp söndük sadece.




Faydası yok geçen saatlerin
Dönüşü olmuyor delip geçen günlerin
Sorgusu anlamsız kalbinden edenlerin
Yarası kapanmıyor öldürülen sözlerin
Varsa yoksa ne kaldıysa şimdi içimde
Hepsi ahını aldığın şu kalbimin.




Buz gibi değilim şimdi
Yangın olup da yanmadım da gidişine
Belki bu sıra öyle sesli gülemem
Ama kırılıp üzdürmem de kendimi
Belki biraz suskunluk alacak yerimi
Sadece gittin o kadar yani.




Çok bir şey değil
Seni benden biraz bahar
Biraz da rüzgar aldı sadece
Bir fırtınaya döndüğünde gözlerin
İyi giyin üşütme ıssız denizlerde
Alaca karanlık çöktüğünde üzerine
Yalnız bir adamı oyna sessizce.




Hadi bir ateş yak aydınlansın
Ne gizliyorsan haykır bu gece
Ne biliyorsan at içine yüzdür denizde
Bırak batsın kurduğum tüm hayallerim
Alışılmışlık var nasıl olsa kaderde
Dibini görmüşlüğüm var yalnızlığın
Sakın ha öfkeli sanma beni ezelden
Gün doğumundan batışına kadar
Ben yine doğarım kendimden




Bak yine sabah oldu
Güle güle pişmanlığım ağlamadan kal
Yüzün yağmura benzemeden senin
Sen de bensizce hoşça kal.

.

Mert Zafer Cansever