Senli Sensiz


Umutsuz duyguların renksiz düşlerinde
Silik bir çaresizlik miydi hayat
Atar atmaz durdurduğumuz adımların
Dur durak bilmeyen çukurları mıydı yaşamak


Sen içimin yüzlerce kopan fırtınası
O şimdi gözlerimin kör noktası
Belkide sen yollarımın çıkmaz arayışı
Belkide işte


Durup dindiğim ve dinlendiğim gözlerinde
Buruk bir şehrim var hayalinle tutunduğum
Işıklı ışıksız sokaklarında arandığım
Kaybettiklerim oldu kendimle birlikte
Sıcacık düşlerim oldu geceden kalma
Ya sen hep aklımda ya da sen hep karşımda
Ya da ismin tüm unuttuklarımla
İçimde kendi kendime söylendiklerimle
Senli sensiz yaşamak mıydı aşk


Umutlu umutsuz yürüyüşlerimin serzenişleri
Çelme takarcasına düşürürdü düşlerimi
Ve vurur yüreğime yağmurlar gibi sanki
Deli bir fırtınaya döner sıcacık rüzgar
Bir okyanusun dalga dalga gülüşleriyle
Değer yüzüme senli sensiz gözleriyle
Dalıp sesine uyumak mıydı hayat


uyanmak mıydı isli bir bulutun gölgesinde
Sabaha karşı şöyle izlerken gökyüzünü
Kırılmak mıydı bir ağacın dalında
Düşüp yıkılmak mıydı sözlerinin ertesinde
Yakılmalı mıydık son bir cümle içinde
Kalmalı mıydık seninle bir şiir tadında
Hiç bilmiyorum inan ama hiç yoktuk biz
Ya da vardık hiç bilmiyorum belki
Yarını bilmeden yaşamayı bile
Öğrenemedim ben


Senli sensiz yürümeyi
Olup olmadığına bakarak görmeyi
Duyup duymadan dinlemeyi
Bilemedim ben


Mert Zafer Cansever