10
Yorum
55
Beğeni
5,0
Puan
2711
Okunma
Sudaki yangın,
Ne vakit dile gelse,
Uzuyor ömrü yaranın
Siyaha muhtaç oluyor gözleri insanın.
Kavak sesleri
Uyandırıyor yalnızlığını hatırlamanın
Unutmanın dünyasında mülteci bir uyku
Sızıyor siyahın hayret şerrine.
Ne bir incelik var şu hüzünde
Ne kahırda aklı selim bir ezber
Düşünce insan, kendi ardına
Sonsuzluğunu siyahın, yüklenip duruyor.
Ah siyah, ah siyah
Görüp de inanamamanın seyyahı
Ahı, uçurumun ağzındaki insanın
Ölümün esvabı, hayatın kör ağrısı.
Bardağın boş yanı bu umut
Dolu dolu gençliğin yamalı bohçası
Ne vakit düşse tuvaline sonbaharın
Yüzü çirkin, aynası kırık, derin bir yatak.
Yangındaki rüzgar
Ne vakit çıldırsa
Kısalıyor tırnağı ışığın
Paramparça oluyor siyahın insanı.
Nedim KARDAŞ
5.0
100% (36)
Cevap Yaz