Nasıl yazsak
Ahvalimizi anlamayana
Kalemin dili silginin mecali
Bitip tükenmiş, akrep yelkovan boşlukta
Yaşlılık da gelip çattı kaşlarını
Nasıl anlatsak kendimizi
Bizi dolu yaşamaktan alıkoyana.

Bir bilinmeyenli denklem
İki, bilinen sözler üstüne bıçak çektik
Üçü susmaya verdik, kayboldu
Kalbimizden güller fışkırdığında çözümsüz
Denklemin altı biz üstü gereksiz
Anlamak için gülücükler devşirdik
Anlatmaya mecal eskittik.

Bir düş ki bağ bozumu
Toprak utancından çatladı
Bir düş ki anla düşkünün yaşama hicabını
Ne desek bir sual urganıyla asılı
Biçare bir yutkunuş koparılır dalından
Anlaşılmak isterim, isteriz cümleadem
Boynumuz kıldan ince, gönlümüz acıdan derince
Bir anlamak düşsün payımıza
Benim payıma fikrişefkat.

Yazılanı da silineni de bizdendir
Gözlerimiz bir sokağın ortasında
Bir lambanın altında nemlidir
Yalnızlık omzumuzda belki ekmek derdi değil ama
Su gibi azizdir hırpani gölgemiz
Anlamanın kıyısı uçurum değildir, anla
Sarıp sarmalamakla başlar çiçekler ekmek
Böyle yanlış anlaşılmış bir yaşama.


Nedim KARDAŞ