kendimi kendimde bulduğum o gün
işte o gün öğrendim ben
gülerken ölmeyi
ve o gün keşfettim kendimi
sevmeyi

ekimin bilmem kaçıydı
aralığa daha çok vardı
evimin kapıları ardına kadar açıktı

bir bilgelik şahsımda sormayın
akıllara zarar
dünyanın bütün merdivenlerini ekliyorum
bir baba omzu etmiyor yüksekliği
düşünün artık bu formülün kıymetini
yani anlayacağınız
merdiven koleksiyonu yapmakla
aşılmıyor engeller
bir omuz şart

bu arada elimde iğne
ama ne gariptir kendi söküğümü dikemiyorum
derdim kuyu kazmak da değil
zaten iğneyle kuyu kazılmaz
abartmış atalarımız
ha ben bazen hayallerimi atlatıyorum yurdusundan
o başka
bir de geçirip gökkuşağının mavisini
denizi balkonuma teyelliyorum
ee ince iş el işçiliği
iğnenin büyüklüğü aldatmasın sizi
içerden bakınca
yalnızca ben görmeliyim o gizli dikişi
yani efendim incitmemek lazım denizi
deniz bu maazallah
incinirse üzer sizi

neyse manzara olayını da çözdük
sırada çiçekler var
bir gün günaydın demesem çalımın alâsı kendilerinde
neymiş efendim
hava su toprak yetmezmiş
sevgi isterlermiş ilgi isterlermiş
dokunmazsam aşkla dallarına küsüp boyun bükerlermiş
çiçek deyip geçmeyin
huzursuz kalplerin ilacı onlar
kulak verin ve
sevin

sevin hatta abartın sevmeyi
bir şiiri sevin
bir çocuğu
bir kuşu
köpeği
kediyi
yokuşu sevin yokuşu
herkes sevmez yolun zorunu
olsun yalnızlık güzeldir çoğu zaman
siz sevin

sonra bir ağacı sevin
zeytini mesela
dinlenin gölgesinde
meyvesinden nasiplenin
rüzgârda salınan olgun başağı sevin
çarkı döndüren suyu
ekmeği pişiren odunu

bir kaç kitap olsun başucunuzda
okumayı sevin
yastığınızı sevin
sarılın yorganınıza
gördüğünüz düşü sevin
ayakta uyumayın ama
uykuyu da sevin
uyanmayı sevin sonra
açın pencereyi alın içeriye güneşi
sabahı sevin
dilinizde şükrü sevin en çok

insanların hepsini sevmeseniz de olur
ama kendinizi mutlaka sevin
sevin
sevin
sevin
ömrünüz uzun olsun
bereketlenin

hicran aydın akçakaya