Onca zaman geçirdik de
Zamanında yaşayamadık zamanı
Belki kaçırmışızdır kesilen son bileti
Olan istasyondan kalkan treni
Göğe yükselirken kara dumanı
Vedalaşıyorduk yine bu sonbaharda
Kaçırdık büyürken küçüklüğümüzü
Çocukluğumuzda bitmeyen günler vardı
Avucumuzda
Sabahları selamlaşabiliyorduk
Güneşle merhaba diyorduk
Mavi gökyüzüne
Akşam olduğunda vedalaşamadığımız
Çocukluk dostlarımız
Akşam yine güzelliği ile seyre daldığımız
Gökyüzü ey yıldızlar ey ay
Kaçar olduk herşeyden
Büyümeye başladığımızda
Her mevsimin tadı ayrıyken
Şimdi farkı ya yok ya da bizler
Farklılaştık koşuyoruz daha da çok büyümeye
Sonbaharda yağan yağmurdan kaçtık
Çocukken ıslanırdık sırılsıklam
Kışta üşümeden oynarken
Bahar geldiğinde sevgiliye papatyadan taç
Yaptığımız da ne büyük zenginlik
Şimdi en büyük parıltılı taşlarda fakirdik
Yaz Deniz hiç bu kadar güzel değildi
Hırçınlığı gitmiş pürüzsüz bir çarşaf gibi
Oysa şimdi içimizde dört mevsim
Küresel soğumaktan hep kış’ız