güvercinler göç etmez sevgilim
sen en iyisi kaçır beni
yarın değil şimdi gidelim hadi
karnımda kafeslere değen kanat çırpınışlarına aldırma
hayalden hırka ördüm sırtına
gidelim
yolların gökyüzüyle seviştiği yerler bekler bizi
sessizliğin cömertliğini alalım yanımıza
yakışır dudaklarına olan borcuma
yakışır, aramıza sızıp
ellerimizden küçük bir çocuk gibi tutan
huzurun mahcubiyetine...

gidelim sevgilim korkmuyorum
gözlerinin gecesini örteriz üzerimize
yıldızlara gömeriz geçmişin sızılarını
gerdanıma düşen
ılık yağmur damlalarından öpersin
şefkat dudaklarında şehveti yendiğinde
bizi doğururuz yeniden...

uzaklara değil
içimizdeki ülkeye kavuşsaydık nihayet
bahçelerde güneşe aşık yasemenlerle
günün acısını taşırdık birlikte
şair yüreğine yağmur yağdırırdım gözlerimden
hüznün bana vasiyetidir
yalnızlığın son nefesinde
bulutları ağlayacağım...

ıssızlığımızı soyunsaydık sevgilim
hayata pansuman yapar gibi yaşardık
kalbimiz kanadı kırık kuş misâli
bir gün iyileşip uçtuğunda avuçlarımızdan
bitmezdi yolculuklar sevgilim
çünkü aşk gidişinden başlardı hep...

biz güzel ayrılırız sevgilim
aşk barışı terennüm eder ayrılık şarkılarında
tekrar vâr oluruz biz
yokluğumuzu anan isli şehirlerin çatılarında...

✒T.Y.