0
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
1559
Okunma
aramızda salınan o isimsiz evren
doğurduğumuz dünyaları
evlat edinmiş gibi
gülüşünün rengine dönüyor atmosferim
boğulan günlerime açılan
büyülü penceremsin
uzanıp dokunabildin mi
beyaz ipeklere sardığım kalbime
yokluğunun son durağı bu
ayırma bakışlarını
kahverengi gözlerimdeki
koyu mavi yalnızlığa
göm beni
yüzdür rotasız gemilerini
çıplak omuzlarıma düşen
saçlarımın dalgalarında
uzaklaşma, lahza kadarda olsa
nefesin sonsuzluğun diğer yüzü .
ve bir gün gözyaşı olup
düşecek olursan gözlerimden
tutun kirpiklerime...
✒T.Y.
5.0
100% (4)
