Yine başa döndük
sevincim kin tutmuyor
bir yalan var
kimin söylediģi belli deģil.
aramızda kuşkulu, telaşlı güvercinlerin kanat cırpışı
tehlike seziyor gibi tedirgin.
saf olduģum kabul görmüyor
başlar da talim edildiğim,
eziyetler
bir bir yaşanıyor



evvelinde anlattığım sadece serzeniş’ti
aslında
hücreme hapsolmuştum
yer yarılmıştı
depremler olmuş
dünyanın sonuydu
cehennem kurulmuştu içimde
yenik bir savaşçı yönsüzlüğüyle yollara düşmüş
topraklarımı kaybetmistim
nereye gitsem
aidiyet hissedemedim
bunlar sadece gitme ihtimallerindi.


gerçekten gidersen soyutlaşırım
bir daha birleşemeyecek maddelere dönüşürüm
talimli olsamda;
oynadığın ayrılık oyunlarını
razı gelmez hallerini
kaleme şikayet ediyorum


neyse boş ver bunları
hatırla
ay teninin renginde
unutulmaz anlara şahitti
koyu lacivert gecede
dibimizde evlerin ışıkları
uzaktan gemiler geçiyordu.
karanlığın süzgecinden geçen berak sesler,
rüzgarla birlikte içeri dolan perde
yüzümü okşuyor
salınışınla
bir gülüşünle
mutlu dingin bir hikayeye geçiyorduk