Ah!..
ben
ne çok babasızdım bu dünyada
boynu bükük uyanırdım nazlı sabahlara
elleri kınalı bir çocuktum mahallenin yetimi
bilmezdim ki yetim nedir o zamanlar
kuşları çiçekleri bilirdim sadece



her zaman
eksik kırılgan
biraz da mahzundu bakışlarım
ve bu yüzden hayata yenik başladım
bana güç verecek o kutlu yoldaş
hiç tanımadan uzaklara çekip gitmişti
bir öpücük kondurup tomurcuk yanağıma

anneler
beyaz yalanlar kuşanırdı
soran gözlerle baktığımda
"baban çok uzaklarda yavrum
sana bez bebekler getirecek .."
işte o gün başlamıştı kör pencere nöbetim
parmaklarım abaküs
sayıyordum günleri
yaşasın bir gün daha bitti
tez gelecek görklü babam

dönünce ilkten
sarılıp sarılıp boynuna
küçümen ağzımın dolusunca
"babam, benim babam
iyi ki geldin diyecektim..."

artık
arkadaşlarımı
kıskanmayacak
"baba" diye şakıdıkça dilleri
boynumu büküp
isyan çiçekleri ekmeyecektim
kavruk yüreciğime
"iyi ki geldin babam
ne iyi ettin..."
diyecektim

Ah!..
ben
yağmurlu
şimşekli kara
gecelerde o şaşkın
kelebek yüreğime
söz geçiremezdim
minicik ellerimi açıp
yalvarırdım Allah’a

"Allah’ım nolur nolur
yarın kalktığımızda
evimizde bayram olsun
kaf dağından babam gelsin"
erkenden bakardım her sabah
odalara sofalara
akşam sefalarının altına
gülhatmilere
aranır dururdum hep
"koskocaman adam
nereye saklanır ki"
aranır da bulamazdım

"belki de gelmemistir
bez bebek arıyordur Tanrı pazarında..."

ama
yine de
belki karanlık bir köşede
uyumuştur diye
avazım çıktığı kadar
ciğerimi söke söke
"babam derdim benim babam"
lütfen artık duy artık sesimi
yüreğine koy beni
ah canıma ısırganlar batarken
hiç duymazdı beni

ah
sesim boşlukta
avare bir bulut
yankılanıp kaybolurdu
gül yüreğim kanardı
küllenmezdi göğsümdeki yangın yeri
göynük bir gül batardı tam kalbimin ortasına
gözyaşlarım söndürür mü bu harı
çaresizce akıtırdım içime

umudumu
kaybetmeden
gözlerim ufka kilitli
hep beklerdim
hâlâ da bekliyorum
yaramaz bir oyun çocuğu gibi
bir yerlerden çıkıp gelecek
bıyıkları gülümseyecek önce
sonra tekmil bedeni

duyacak
tüm organlarımla
o baba deyişimi
evet gelecek ve saracak kuvvetli kollarıyla beni
kötü dünya arkamızda kalacak
"babam nerede kaldın" diyecek sarılıcağım boynuna
hiç bırakmayacağım
o da "cennet kokulu kuzum
düş güzeli yavrum"
deyip sarılacak boynuma

sonra
ikimiz de birbirimize hasret kokan
gözyaşlarımızı hediye edeceğiz
ve işte o an
"babam" diye haykıracakken dünyaya
düştüm bir uçurumdan o gerçeğin kollarına

hayal bitti
babam gitti
ah ben yine kalakaldım
öksüz yetim feryadımla

....

MELTEM KINIC

Şiirime sesiyle anlam katan Değerli büyük üstad Bedirhan Gökçe ye en kalbi teşekkürlerimle..