çelişkiyim ben
yağmayı unutmuş bulutlarla ahbabım
içimdeki gürültüye sakinliği anlatıyorum
beni beynimin içindeki en küçük odaya kovuyor
Ganj nehrinin muson yağmurlarına fısıldayışı gibi
kutsallığımı kuşanarak saklanıyorum...

mevsimsizim ben
bir ağıdın gölgesinde soyunuyorum güneşi
isimsiz fırtınalarımı çekmecede saklıyorum
Bâbil tepelerinde gözlerimi yumuyorum hiçliğe
yüzüme vuran şehirin heybetli gölgeleri arasında
beyazın lekelerini yıkayan meleklerin
yorgun kollarını sıvıyorum...

pencereyim ben
ışıklı gözlerle süzüyorum yalnızlığı
yılgın dudaklarımdan kırık bir ezgi düşüyor
yıllardır bir ilkbahar kavgası
sürdürüyorum saçlarımda
öfkeli rüzgarları
boynumun kuytusunda uyutuyorum
ellerimi soruyor sabaha uzanan gece
hüznümün kızıl bulutunu tutuyor diyorum
hangi mavinin tersinde kayboldum ben
anlamıyorum...

ben bütün âsi hesaplaşmalarımda
kendi içimde düğümleniyorsam eğer
neden kendimin dışında kalıyorum?
bilmiyorum...

✒ T.Y.