Çok özlüyorum gözlerinin kıyısındaki cenneti,
Denizler ’balıklara’ aç gibi seviyorum seni,
Sana yanmak çayın ve şükür etmenin kıymeti,
Yokluğunda mezarların ayak izleri
bırakmıyor peşimi,
Bir tren geçiyor yüreğimin raylarından,
Gülüşlerimin kemiklerini cana dönüştüren
bir güzelliğin var sevdiğim..
Huzurun aşk tonu gözlerin nerede ?
Elimi kolumu bağlayan bir yalnızlığın kasvetindeyim,
Gülüşünün, sesinin ve saçlarının hasretine
içtiğim sigaralar, denizleri tutuşturur..
İntihar eden ’balıklar’ değil, yüreğim olur.
Boynun sırat köprüsünün süt beyaz baharı,
Dokunmadan sevmeyi özledim seni,
Bizim kentte illa güzellikler öldürülür,
Ya çocuklar yahut kuşlar,
Sen nasılsın ?
Sana bakmaya doyamadan ayrıldığım
o elleri mutluluk dağıtan şehri özledim.
Kızlar tepesinde sana şiirler yazmayı,
Seni görürüm diye her sokağı dolaşmayı,
Akşam üstlerinin susan dudaklarına seni sormayı,
Gül bahçesine kavuşma sevincini yaşayan
saçlarındaki tokayı,
Hepsi şimdi gri bir matemdir.
Gönlümün hicranı sana kavuşmak için
takvim yapraklarını ikişer ikişer koparıyor,
Sensiz geçmeyen günlerin ayaklarına vurulan
prangalar gözyaşlarımla bile çözülmüyor!
Oysa ben gözyaşlarımı tanırım,
mahirdirler.
Fakat bu özlemi kalbinde taşımaktan,
Her an bıçaklanan çocukluğum isyanlaşıyor,
Bir kuşun gökyüzüne çığlığında...

ŞİİR : Servan Erdinç