Sevdamıza her yer gülümsüyor,
Sen elifsin, ben sana vavım.
Hasretin bana tuzaklar kuruyor,
Sen avcı, ben avım.

Sen yıldızlara uzanan sevdamsın,
Ben mavi yarınlar biriktiriyorum ikimize,
Avcı sen isen, bana en güzel nişansın.
Ben de sen yaşıyorsun, kıyma ikimize.

Nefesim tarumar olsada, sana yok şikayet.
Sen bana kış, gönül sana yaz olmuş.
Sensizlik bile olur bana en büyük saadet
Sen gülümseyince, bütün acılar kaybolmuş.

Varsın, Mısır’a sultan olmak bana nasip olmasın,
Gözlerimin nurudur aramızdaki nun bile,
Yeterki senin kölen olmak, yanımdan hiç kaybolmasın.
Seni anınca, çöller gül bahçesine döndü yine..

İnsan sadece sevilmek için mi sever ?
Sen kıldığım namazda hatırlanan kâbeye can verensin,
Peygamber olmayı, ay’ı, güneşi, cenneti kim ister ?
Sen her an hepsini bana veren elifsin,

Toprak ana secde eder, melekler sana kuldur.
Senin peşinden gelince, göğsüme huzur doluyor.
Yüz on dört sure, altı bin altı yüz ayetin içinde yüzün görünür.
Beni sadece senin her yerde olan güzelliğin biliyor.

Yurdum, vatanım, annem, babam, kardeşim sensin.
Cehennem bile senden geliyorsa, bana kuş tüyüdür.
Ateşe kucak açarım çünkü sen her yerdesin.
Senden bana gelen her şey kurumayan güldür,

Bu sevdayı seni benim gibi sevenler anlayacaklar
Taşların içinden çıkan suretine ömrüm fedadır,
Senin ismini kimileri vuslat için anacaklar,
Mal, mülk, sana sarılmak onlar için aşkın adıdır.

Ben ise bir insanı, bir kuşu bile incitmeyeceğim.
Seni sevmek ne olursa olsun kimseye kıymamaktır,
Senden olmayanı öldürmek mi? Haşa ! Onları bile seveceğim.
Gerçek vuslat her adımda sana hep yanmaktır,

Denizler, kentler, ben padişahım diyenler duysun.
Sevgili, sevgiliye kul olmadıkça hiç olmayacaktır.
Namaz kılıp, oruç tutmak ne çare? Önce halkın karnı doysun.
Yüreğinde Ömer’ler yeşermeyenler gece gündüz solacaktır,

Beni eriten, yarimin Mecnûn’a aşık vereni.
Yağmurun sesinde, yetimin-öksüzün gözünde..
Her an ben seninleyim diyeni,
Ölümsüzlük yaşayacaktır senin yüzünde..

Şiir : Servan Erdinç