Adına üç defa sevda çekerek başladım seni sevmeye
Henüz güneş inmemişti saçlarının gökyüzüne
Ellerini tanımamıştı gül kokulu ıslak şiirlerim
Ben seni üniversite yıllarımın sarhoşluğunda sevdim
Mum gibi eridim yüzünün ahraz cennetine karşı
Gözlerinden denizler boşalan geceler yürüdü damarlarımdan
Yağmurlar ağladı yüreğimin sana hasret yollarında
Ve ben senin kirpiklerinle savruldum uzak diyarlara
Sabahların bana merhaba diyen sancılı
günaydınlarında kayboldum
Bir gülüşüne papatyalardan senin için cennete yol yapmak varken
Vuslatın kalbini bıçakladın sen
Zalim duyguların senin kalbinde yeşermesine nasıl izin verdin
Gözlerinin ayışığında kaç nefret biriktirdin bana
Omuzlarımdaki melekler intihara kalkışırken habersizce
Sevgimle alay etmenin ayıplığına kendini nasıl layık gördün
Ben senin için gökkuşağını dualara boyadım
Alıp sermek istedim gülüşünün baharına
Uçurumların boynundan beni atarken, ellerin hiç titremedi mi
Bir pişmanlığın vicdan merdiveninde hiç yürümedin mi
Bir güvercinin gözyaşlarını yanaklarında hiç hissetmedin mi
Cehennemler konmadı mı avucunun sevilmeye muhtaç öksüzlüğüne
Ah sevdamın bencilden öte vefasız çiçeği
İçimde trenleri havaya uçurdun sen
Dağların beline doladın acılarımın haykırmak isteyen türküsünü
Yas tutmama bile izin vermedin sen
Dudaklarından dökülen merhametsizliklerin kucağında can verdim
Şimdi al savur beni Mezopotamya’nın Botan vadisine
Işıklı şarkılarla süsle zafer akşamlarını
Masum bir kardelenin ince belli güzelliğini sevdim derken
Ben kör bir yürekten yaralarımı görmesini istediğim bir rüyayı sevmişim..

Şiir - Servan Erdinç