Bir tek ölüm ayırır demiştin ya hani
hiç ayrılmadık ki....
Sen şimdi öldün de; benden gittin mi?

yok musun şimdi bende?
gecemde gündüzüm de yok musun?
ellerin ellerim de değil mi?
ya da gözlerin gözlerimde
sesin yok mu nefesimde
kokun yok mu bu evin içinde?
yatağımda yorganım da tenin
çatalım da kaşığım da ellerin yok mu?
gittin mi sen şimdi
gittin mi sanıyorsun?
sorgusuz sualsiz
oturup kaldın yüreğimin baş köşesine
baktığım gördüğüm her yerde her şeyde sen varsın
gözlerini gözlerimde bırakmışsın giderken
nefesini bıraksaydın ya ;bir nefes olsaydın baş ucumda
gittin mi sen şimdi?

köşedeki koltukta müzik dinliyorsun işte tembel tembel
delirdim her halde gözüm görmesin diyorum
elimde çayım sigaram balkona çıkıyorum
Ne ara geldin bilmem kapmışsın yine mavi tabureyi
sigara keyfindesin.
her sabah benimle beraber uyanıyorsun
ele dokunur ne varsa her şeyini attım evden
ne ara nerde giyinip soyunuyorsun da
kahvaltıya benden önce oturuyorsun
gözlerim kan çanağına döndü artık uykusuzluktan
kurudu içim dışım ağlamaktan
sen öldün de gittin mi sanki benden?
eşyalarını resimlerini kaldırıp attım
fakir fukaraya dağıttım
ama yüreğimi çıkarıp atamadım içimden
ordasın biliyorum....

Hiç bir şey değişmedi seninle yaşıyorum seninle yaşlanıyorum


bu sabah kalkamadım ...
Yatağım yorganım toplanmamış sen de gözükmüyorsun etrafta
bu yatakta yatan ben miyim?
elimde senden kalan tek hatıra
kurumuş bir papatya
nasıl da huzurlu uyuyorum
öldüm galiba
saçlarım upuzun sevdiğin gibi,kestane rengi
üstümde beyaz elbisem
ve yanımda sen
hadi gidelim artık

işte şimdi gittin;gittik bu evden....