yeni bir tokanın, ayakkabının
gözlerindeki bayram yerine gidelim.
mesire alanları gibi mutlu,
pamuk şekeri rengi ayrık aģzın.
kulağında kapında havlayan köy köpeklerinin pası.
annen işlek bir caddede senli naturel hayaller kuracak,
baban bilmeden, gözlerinin yaşını matarama dolduracaktı.


sen çizgili üniformalar hayal edip,
küskün bir inatla bakarken geleceğe.
yıldızlarına beni sorduğun geceler,
senli gören gözlerin ışığını söndürecektim.


pencerenden karanlığı üfleyip sonra,
rengindeki nesneler gibi,
ovdukça kömürden dönüşen
gümüş gibi hanemize,
üşüyen geçmişimiz için,
bizim ora kilimleri dokuduk.



eşkiya gibi yolları tuttuk.
anılarını söktük künyelerden.
alıp gençliğin deli kanını,
yaşama heveslerini bırakıp yarı ömrün,
zulm ile devran edenin devrini kapatalım.
yanımızdan gećen polis sirenlerine inat,
anonsumuzun geçtiģi her sokaktan,
çocuklara umud olacak bir iz bırakalım.