Taksi!

elim havada
bir ‘pes’ ediş bu belki
çok yollardan geçti bedenim
çok yürüdü bu ayaklarım
ah taksi,
içimdeki yolculuk bi bitmek bilmedi..
yüregim ağır şoför
al hüzün hüzün bavullarımı
taşıyamıyorum...

şehirin ışıklarında kaybolma vakti
hadi günahım olsun pencere kenarım
geçelim sefil kaldırımların yanından
vurdumduymazlar gibi
feri sönmüs gözler vursun beni,
kurşun kurşun
yorgun bir gökyüzünde asırlık yıldız gibi
seyretsin rezilliğimi…

hep başka bir hikayesin taksi
sevgililere başka
yorgun anneye başka
ah şu arka koltuklar konuşsa
bütün yollar sussa..
şoför ağzında yanan bir izmarit olsa vakit...

Taksi!

kaç hikaye taşıdı bu dört tekerlek?
nerelerden nerelere yuvarlandı ömürler
hangi semtte perdeler çekildi yalnızlığa
kimbilir hangi gölgelerde tükendiler,
birer birer, tek tek...

ah taksi...
ben de senin gibiyim şimdi
başka bir semtte başka bir hikaye
o kadar yürüdüm, o kadar yollardan geçtim
içimdeki yolculuk bi bitmek bilmedi...

✒T.Y.