I.



Su her şeyi ele geçirir
Israrcılığını farkettirmeden.
Usul usul yerleşir bulunduğu yere
Ve bulunduğu yerden çok uzaklara...


İşte böyledir su
Ve eskimez hiç.
Suyu gören gözler...
Onlar eskir ama.




II.



Ve kabul edilebilir bir yaşam süresi ile
Gözler kendinde saklar kendini
Zehri güzelliği ve bazen
Korkunç sinsiliğini...


Bir şeylerin güzelliğine ikna olma savaşıyla
Ve gördüğüne inanıp inanmama...
(Gördüğüne asla inanma!)
Gözler aldatır kendi kendini.




III.



Suyun görüp gözlerime hapsettiği
Ve suyun çok uzaklara götürdüğü yaşadıklarım...
Yıkıntıların bilgeliğiyle söylenir oradaki çocuklara
-Orası neresi?-


Her şeyi toplayıp getirmek istiyordum sana
İşte ben bunları... bunları yaşadım diye
An’ları ve duyduğum sesleri nesneleştirerek...
-Bir tek böyle anlardın beni.-




IV.



Ölüm usul usul yerleşir
Birdenbireliğine inat
Kokular sesler ve gördükleriyle
Ölüm ölümsüzlüğünü
İşte böyle ilan eder.


Sular ve gözler de öyle
Hiçbir şey durduramaz onları
Çünkü hatırlatmak
Dünyanın en uzun işidir
Boşlukta asılı kalmış milyon yılın içinde
Kıvrılarak bana (bize) ulaşır.




V.



Sizce gözler boşlukta mı yaşar?
Bence öyle...


(Sular da öyle...)







kıyıdaki adam