Seninle dolu dolu olsam da!!!
Ne gariptir ki sensiz yaşıyorum.
Beraber gezmiyoruz.
Beraber sabahları akşam etmiyoruz.
Aynı şehrin ışıkları altında değiliz.
Aynı havayı solumuyoruz...
Sen ve ben ne gariptir ki bir türlü BİZ olamıyoruz...
Uzak diyarların birinde birbirimizden habersiziz
Yüreklerimiz aynı aşk ile çarpsa da
Ne yazık ki yan yana el ele kol kola değiliz
Sahte bir dünya kurduk ikimiz de
Çevremizde bizi seven bizim sevdiğimiz bir sürü insan var
Ama hepsi sözde....hepsi sahtece.
Yüzümüzde çoğunlukla hep sahte gülüşler,
Zoraki hayat zoraki birliktelikler işte...
Kaderimize boyun eğmek bizim ki.
Ne yapsak ne etsek bir araya gelemeyiz ki.
Bizdeki Aşk böyle olduğu için güzel belki.
Kavuşma umudu yok.
Sen ayrı hayatın ben ayrı hayatın içindeyiz çünkü.
Sen ve ben hiç Biz olamadık,, olamayacağız da.
Bu bir büyü .....
Bozulsa bitecek her şey.
Bozulsa aşkımız bu kadar destansı olmayacaktı belki.
Bu kadar sevip özlemeyecektik birbirimizi
Ve bu kadar yanmayacaktık kaderimize...
Ne uzun yıllar geçti bak ayrı ayrı.
Hüzün olup akıyorsun bazen gözlerimden.
Yüreğim nasıl sıkışıyor o an bir bilsen.
Bütün hayatım film şeridi gibi geçiyor o an gözlerimin önünden.
Ahhh ah diyorum böyle mi olmalıydı.
Böyle mi olmak zorundaydık biz...?
Neden ayrı kollardayız.?
Neden her sabah birlikte uyanmıyoruz.?
Neden bir arada değil de ayrı kollarda yaşlanmaktayız...?
Ahh ah hatıralarımın en dokunulmaz hazinesi....
Ben seni hep sensiz yaşadım içimde.
Canıma can kattın hayalinle bile.
Ben senin nefes aldığını bildiğim sürece,
Yaşadım ,,,yaşamaya çalıştım.
Adına yaşamak denilirse.

Kaç uzun yıl geçti aradan,,,
Bak yaşlandık artık,
Birbirimizden uzaklarda nefes alıyoruz.
Sensiz yaşayamam demiştik ya en son,,
Yaşadık işte,yaşıyoruz...