2
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
1253
Okunma
Her bir zerresiyle ziyan
bir çiçek kendini aşağıya atar
kınından çıkan bozuk bir cümle
kendi ellerimle
deşiyorum sayfaları
bizi yazan geçmişlerce
ne geçmiş ki...
nereye gitsem diyordum içine hava üflediğim balonla
bir düşemi yatsam yalancı
gerçeğin kucağınamı itsem kendimi
yoksa tüm uçurtmaları bıçakladımmı
içimde kandıklarım azalırken ...
bende toprak atabilsem
kapansa geçmişin tüm kapıları
Ben çabuk sıkılan bir kadınım
nasılsa mümkün değil kuşları kafesle özgürlükten korkutmak!
ben gizli bir salon buldum
suratlarına hüzün takmış her gerçeğin birincil ağızdan anlatımıyım ben...
5.0
100% (4)
Cevap Yaz