Habis bir şeytan gibisin..
çamurdan çiçek gibisin...
kendi karartmalarında çoşan
fısıltıları duyan sessizlik gibisin...
hararetli gecelerin içinde
hakaret eden isyan gibisin...

Dikenli bahçelerde koşar gibi...
Melek yüzlü şeytan gibisin...
Her bir zerresiyle ziyan gibisin..
abartılmış bir savaş gibi
sadece kendine kanar ...
derinde iltihap gibisin...

Bir uyansan
görsen senin içindeki kangrenleri
iyiniyetli bir cadı gibi söndürürken gece lambalarını
ne dost ne düşman gibisin...

susuz bir çöl çiçeği
gökle oyun oynayan
yağmayan suya içlenip..kuruyup giden bir dal gibisin...

yüzümde bakımsız bir gülüş...
hikayeleri vardı birde ince yazısı
parmak uçlarımda zonklayan zehir gibisin...

şiir sakince küfreder
ve bazen dilimle halolmayan ...yüreğime yakışmayan dost gibisin....

seni bir kavonoza kilitlemiştim
nasıl çıktın kapağını açıp
hayret
çünkü söndürdüğüm herşeyi tekrar yaktın....