Aynanın karşısında duruşum
oyuncaklarıma diktiğim elbiseler
annemin saçlarını kesip yapıştırdığı bebekler
hepsi içime akacak
bir yaş alma mevsiminde...

Gardırobumda biriken bir atıf var
giysilerimde konuşmak isteyen bir çaba
yazdıklarımı gizleyemem artık
okunsun diye sizlere gönderiyorum...

tütün sarılmışlığında
deşerek içini
tüm gelgitli limanlarda durarak
gelmeyen gemilerin adasında
bölüyordum kendimi tamamlamak için ...

Gittikçe derinleşiyor boşluk
Dikenli bahçelerde koşar gibi
Şimdi hiç bir ağıda sığmıyor yüreğim
sana kuzunu gönderdim kucakladınmı anne...

bakmak zevk vermiyor

Ne gariptir yaşamak

ölmek ne gariptir

ne tuhaftır mevsimler

istikrarsızdır sevinç

üzülmenin sonu yoktur...

acılarımı çizen özgün bir şair

resimlerinizinde
susmaya niyeti yok...

beni artık sevmeyin
tuza yatırdım gönlümü...

yazdıklarımız ve resimlerimiz
yanacak bir tenekede
bizimle işi bittiğinde hayatın ,
zaman kalın bir giysi gibi saracak bizi..

Yerde toprakla oynuyorum
En son raddede kemiklerim
aşağıya uzandım
sarkmak intiharın yarısı
yaralarımda yara bandı

sana kuzunu gönderdim anne kucakladınmı...