Yaşadıklarıma göre az bile delirmiştim
aklımda konuşan şey susamak
aklımda bir fantazi ve kuşkulanmak
bir kurt gibi kemirgen
bir kuş gibi uçurtkan
kendimle ilgili bana benzeyen
ölümün kaç katlı bir bina olduğunu kim bilebilir...

yokken şimdi sen
o kağıtta seni düşünüyorum ...

sana verdiklerim sevinsin bedeninde
bir taş atılıyor göğsüm kırılıyor
yazdığım tüm eski düşünceler
aklıma geliyor...

Bir rüya gördüm
gecenin sessiz harflerinde
biri vardı orda
bana baktı yürüdü yolları
aynı benim gibiydi ama değil
sanki bir kahve falının içindeydim
görüyordum geleceği.

Baş kesiğinden birşeyler boşalıyor

Ön tekerin sürdüğü
bir arka teker

içime dolacak
işaretledim sokaklar
aynanın karşısında duruşum

öptüğün sokak başı...

utanın şimdi yaptığınız ihanetten...

yalanları dinle
havanın sezgisiyle
göğsümde yatışmayan birşeyler

kabul ettiğim ağlak bir macera
ve yol katederken gördüğüm herşey
tuhaf kadersiz ve yaşama dair...

yalanların ortaya çıkışı

arkadaşım elinde yüreğinde sözleri

beni öldürmüş farkındamı
aksadı gün
kalıplaştığımız şekilde güldüm
onayladım kafeste
kendi iç örgülerimde yitiş...

belkemiksiz güvence içinde
şüpheyle kıvranan ayna
yüzümün yarısı koğuş
yüküm sırtımda

uykusuzluktan tutkusuzum
zamanı akıtan kumların içinde sapsarı
tuzundan yanıyorum
genzim kainatın cehennemi...