Her şeydim hiçbir şey olmadan önce
Hiçbir şey için hiç kimseyken
Küçülmekten başka çaresi olmayan
İnsan yüzleri kadar ıssız
İlhamı olmayan konular kadar muamma
Bir acıda sabit kalabilme ihtimaliydim
Her şeydim işte
Her şey için değil hiçbir şey için sadece

Yalan ve yanlıştım yerli ve yersiz
Diğeri kayıp bütün çiftlerin tekiydim
Kayda değersizlikle yerle birdim
Günlerden bir Pazar ertesiydim
Ve her yeni günün bitimiydim
Yalandım işte
Doğrular için değil
Bir yalan için yanandım

Ahlarım vardı her daim göç eden
Asırlar uçuyordu kanatlarım
Ne köy olabildim ne kasaba
Bin kez gelsem de dünyaya
Cimri ellerin okşadığı başlar gibiydim
Kimseydim işte
Kendim için değil kimseler için kimse

Hiçlikten gelip hiçliğe giderdim
Katıksız mutluluklar adına
Parmak kaldırırken
Bile bile ladeslerim olurdu
Masum bir kırılıştı bu
Kısa yanı bana kalan
Hayır, hayır bir şeydim
Dilimin ucuna gelen
Hiçbir şey için hiç hiçbir şeyken

Bir anne sesinde kaybolandım
Babamın tokadı inmeden mimiklerime
Yanaklarımı sıcak tutar diye
İyi tarafından bakardım gözyaşlarıma
Hakaretvari gülüşlerin hepsinde
Hiçbir şeydim işte
Her şey için değil hiçbir şey için hissizliğim

Bir ölümün peşine düşerdim
Seslenecek bir kardeş adını yitirirken
En çok ben anlamak isterdim kuşdilini
Sonsuzla konuşabilmek için
Suskunluğumdan suskundum
Yani hiçbir şeydim işte
Her şey için değil hiçbir şeydim ölmeden önce

Ben sizin gibi büyüyemedim
Nasıl seviliri öğretenler değil
Neden nefret ediliri bilenlerden gelirim
O yüzden şefkate hiç el sürmedim
O yüzden pesimist hep cümlelerim
Dedim ya her şeyim işte
Her şey için değil
Hiçbir şey için hiçliklerim