Silerek hayatın kara çalan yerlerinden
Tekrara düşen yaşamını sorgula
Bir gülüş ötede ellerini ısıtırken
O çok seveceği kadını bekler
Beklendiğinden habersiz bir adam

Gökyüzüne hayrandır kimi zaman
Yeryüzünden bihaber çoğu zaman
Hep seyirci kalsa da bahtına
Düşüp düşüp kalkmayı öğrenir
Yalnızlığından habersiz bir adam

Masum beyaz bir yüz olur
Saf çocuk gülüşlerinde
Unutur dünya ve içindekileri
Bağrına basarken o miski amberi
Çocukluğundan habersiz bir adam

Yazmadı elleri bir şiir
Pandomim hayallerde vuruldu
Zirveler ve dipler arası duruldu
Dikine yağan yağmurlardan soruldu
Gözyaşlarından habersiz bir adam

Hiç itirazı olmadı anarşistliğe
Adaletli yürüdü doğru bildiğine
Kırıldı birazda düşünerek
Sonrasında onarılmak üzere
Asiliğinden habersiz bir adam

Sahaflarda unuturdu adını
Tarihin derin mevzularını
Don Juan’ın feneriyle aydınlattı
İnsanlık taşıdı omuzlarında
Bilgeliğinden habersiz bir adam