Hiç olmaması gereken bi yerde duruyordu adam
Tehlikesiz, kıpırdamadan, sakin
Değerinden pahalıya satılan
Bir aşkı ödetiyorlar kendisine
Yalnızken sancılı olduğundan mıdır?
Bu razı gelişe, bu sahte çaresizlik
İlk defa bu kadar küçük kalırken kendine
Kafa karıştıran kalabalıklar yırtıyor içini
Her gecenin şehrinde
Ve durmadan ne lazımsa o olmak sözleriyle
Gerçeğe çok yakın yalanlarla suçlayarak kendini
Hiçbir tebessümün içini ısıtmadığı bi yerde duruyordu adam






Çıplak gözle mutasyona uğruyordu kadın
Eğitilmek üzere sipariş ediliyordu
Bir uçtan bir uca yalnızlığı toplarken
İlk defa kusura bakıyordu yine kendine küçük kalarak
Ağzında yeminleri elleri manzaranın kalbinde
Ağzında yeminleriyle avuçlarında bir manzara saklıyordu
Sonunu her zaman çok iyi bildiği bir yerlerden gelip
Zaman ve mekan bütünlüğü olmayan bir yerlere(de)
Endişesiz, boş vermiş, birazda öfkeli
“Önce ben“diyen herkes tarafından içerde
Layık görüldüğüne itilecek kadar dışarıda
Tutulamayan sözlerin verdiği yerde duruyordu kadın