Kahrımın gözlerinden öpüyorum
Hüzün kapı aralayınca dehlizlere
Ürktüğüm kadarmış gök/yüzünü görmek
Aşk s/özümü kesti de gözlerine bakamadım
Ah mecnun olmadan çöle düşenim
Yasımı tutmak için mi sendeledin
Tut yüreğimin üşüten yanlarından da
Kalkmayı öğrensin

Hadi eğri oturup doğru konuşalım
Aşk yanmaktır
Cehennemi g/öze almalısın derken
Ne kadar uzağına düşmüş ki nefesim
Aşkın son haliyle huzura geldin
Oysa kokumu daim zikret demiştim
Gökyüzü kime ağlıyor sanıyorsun
Dindir içimdeki susuzluğu da
Bu şehrin yağmurları seni affetsin

Göz kararı düşerken aşk, payımıza
Ben yine, seni küsüyordum dıştan içe doğru
Hep eğriydi bir yanım sana bakarken
Dilime dolanınca kirpiğine değen rüzgâr
Aşk g/özümü almıştı da seçememiştim
Sabaha solgun bakan yüzünü
Hoşça kal demiştin de özlerim dememiştin
Bağışla! Yorgun düş/tüm g/özlerinden
Oysa şah damardan kesmeliydin beni
Aşkı dize getirirken

Sus diğer yanım sus, sus da!
Vicdanın acıtmasın seni, çok severim üzülürsün
Çıkarıp assana yüreğine sen/sizliğimi gün görsün
Evveldi sen giderken, pürüzsüz ellerinde yol iz yoktu
Ağzının eşiğinde eğreti bir gülümsemeyle
Avuç içlerinde mi terlemişti çaresizliğim
Ne haddime lakin!
Ben seni, beni özlersin diye sevmiştim