Uzak diyarların bilinmezliğinde
Göç eden kuşlara hayran
Çıtası düşük kahkahalarda ağlayan
Bir palyaço varmış
Bir Anka kuşu olmak istermiş de
Arınamazmış küllerinden
Öylesine başıboş bir duygu
Geçerken yaşam arifesinden…

Gökyüzüne havalanıvermiş içinin kanatları
Bu yere göğe konamayışını
Ezoterik dengesizliğine vermiş
Yani tamda kalbine ısmarlarken yaşamı

Yarın gittiğini düşünsene
Hiçbir anlamı kalmıyor bugün kalkıp gelmenin
Ve bugün yandığını düşün içimde
Ne anlamlı değil mi? düne doğmak. Demiş

Söylesene Anka’m
Sen külünden doğmasını bilirsin
Bakışındaki derin kuyulardan düşmekteyim
Hiç söyleyemediklerine hükmedebilir misin?

Yaşama şekil almak için
Alınganlık haklarını benden yana kullanarak
Bir şehirden diğerine göç etti kuşlarım
Belki de tanıdık
Bir palyaçonun şefkatinden beslenmek için

İşte böyle Anka’m
Ne çok ağladım mutluluk ölçen aynalarda bilemezsin
Ucu yanmış cümleler kurarken dilim
Hemen Bugün küllerinden doğabilir misin?
Bütün ölçüleri göreceli kılan yüzümden
Makyajımı silebilir misin?

İçimizdeki ayak izi kimindir? Anka’m
Bir yangın ertesi tüterken kanatlarım
Kim basar üstüne çocukluğumun
Oysa hiç korkmuyordum
Acılar dönerken eksenimde
Ayrıntısız ta kendisiyim ıssızlığın
Tam da şairin dediği yerde
(Gelme artık neye yarar?) NFK
Gece, sabah
Mezar, taş
Şeytan, mahkum baktığım yönde
İç içe ölümlerden geçmekte

Ne sen zahmet edersin yolları gelmek için
Ne ben dönebilirim dönülmezleri bizim için
( )
Sebahat kara
Mutluluk ölçerim