Biz ki unuttuk tadı damağı
Ölüme hak getiren sorguda aklı
Nankörlüğün müstehakı
Biz ki çok denli mana kayması

Derler ki,
Biz Âdem’den bu yana üç güngörmüşüz
Yarına dün denilen bir ömür sürmüşüz
Bu kahkahalar ağlamanın öz kardeşiymiş
Bu telaşlı adımlar dönmek içinmiş
Kovulduğumuz kapıya
Bir karga ağzı yırtarken sesimizi
Her Habil sadık kalsın diye ölüme
Burası kabilin haset ertesiymiş

De ki: "Sığınırım o sabahın Rabbine, (FELAK 1.ayet)
Olmak isteyip, yapmamız gerekenler arasında
O ince ve hassas çizgide,
Gör dediği yerden nedenlere şekillenirken
Zaman kıtlığına figüran örnekler taşıyoruz
Her replik ziyadesiyle gerçek dışıyken
Düşünüyoruz, düşüyoruz, dönüşüyoruz
Belli ki yargılanmak için çok sebebimiz var
Maskelerimizi alıp çıktığımız Kafdağıları kadar
İnfazımıza gülecek mekânlar inşa ediyoruz

Çağırdık…
Çağrıldığımızı bilmeden
Beş vakti secde çekip sineye
Bir tebessüm geçtik temizdi kalbimiz
Lakin
Yüreği sağır olanın görmezmiş gözleri
Aşk vardı âlem bildi biz bilmedik
Aşk vardı âlem bilmedi biz bildik
Aşk vardı aşk
Biz ve âlemin bildiğini
Doydukça yitirdiğimiz

Dedim ki,
Ruhum üç kez boş ol Arasat yüreğimden
İlahi sahibimden bihaber geçtiyse bu seyrüsefer
Bir tövbe düşülsün amel defterimden
Az sonra yarın içimden geçer
Mana kırılır mısrada
Öykünürüm kendimi
Öyleyse
Eksilt beni çoğalayım
Haşret beni bulunayım
Yürüt beni tutunayım
Seç beni “Ya Gaffar” adınla yoğrulayım
Zoru kolay sanmak mubah faniliğe