Telafisinden büyük ihanetlere
Devranın döndüğü günlerdeyim
Devasa bir aynanın önünde
Yazgıma elçi cebimde ölü kuşlarla
Küstah bir dirilişe kanat çırpıyorum
Layık görüldüğüm bu yangın yeri
Sığındığınız cehenneminiz oldu şimdi

Gidişine ant içerim ki
Kirpiğimden düşenlerle
Gün be gün bilendi kılıçlarım
Maskelerinize sağlık derken
Ölümünüze şerefe içmekteyim
Aşkı tamda anladığın yerde
Dudağında gülücük görmedi aynalar

Epey kalabalık olan küstahlığım
Şaibeli bir isyanın kölesi olamazdı
Biri yaşasın diye katledilsem ben
Bu terazide adalet arama
Gereği düşünülürken yalanların
İçime eğrildi yangınlarım
Kalktığım yerin sıcaklığı
Düştüğünüz yerdir şimdi

Tahtına kurulduğun asla senin değildi
Aşk dediğini de alem bir şeye benzetemedi
Oysa metruk düşler vardır insana yakışan
Gönlündeki sefere çıkabilirsen eğer

Hiç unutmam… silik bir anlayışla
İnsana inancımın öldüğü yeri
Bile bile kırılan ladesleri
Ve gidişine ah eden bu şiiri
Sen de unutma…
Yeryüzünde kimse senin kadar nankör değildi
Her canın yandığında
Beni baştan başlayacaksın şimdi