Kara Kaplı Kitap


bir zamanlar ne çok tanrısı vardı insanların

öteki tanrılar hep saygılıydı ona karşı
o ki
tanrıların tanrısı

cömertti sevecendi merhametliydi
babasının malı gibi dağıttı dünyayı insanlara


alın sizlere koca bir dünya benden hepinize meccane
malınız mülkünüz olsun
bölüşün aranızda kardeşçe
ne hak yiyin
ne de hakkınızı yedirin ona buna


canı nefsi olan ademoğulları/ademkızları
üşüştüler dünyanın başına
paylaştılar bölüştüler başlangıçta kardeşçe


ekin tarlaları bağlar bahçeler çiftçiye verildi
denizlere açıldı balıkçılar
madenciler daldı yerin böğrüne
avcılar pusatlıydı çıktılar geyik avına

eller işledi harıl harıl
ter karıştı toprağa
saygı vardı emeğe


çalıştıkça üretim arttı doldu ambarlar
doldu silolar tıka basa


üzüm dalındaki gibi durmadı tabi
döndü şaraba
servis edildi peymane elden ele


olan biteni gören hükümdar
hemen harekete geçti ince hesaplar yaparak


ne varsa tebamın elinde ambarında
bundan böyle üçte biri benimdir
mademki erk bendedir
aslan payı da benim hakkımdır


kimse hiç kimse itiraz edemedi buna
hükümdar
el koymuştu halkın emeğine hakkına
artık beli kırılmıştı adaletin
alan çalan talan eden edene


hak edenle hak yiyen anlaşamıyordu
tanrıların tanrısı ise sadece seyrediyordu
yoksa yoksa gücümü yetmiyordu erk sahibine


günlerden bir gün
ırak diyarların birinden geldi bir bilge
gördü ki
dünya talan ediliyor hak hukuk kalmamış düzen bozulmuş
gücü yeten güçsüzü habire ezmekte sömürmekte
sordu cümleâleme
sizler varken esas sorumlu nerede

görüyorum görüyorum
emekten ekmekten çalanı
bu böyle gitmez
sizlere acil demokrasi lazım
dirlik düzen için ne gerekse
hepsini ama hepsini yazdım bu kara kaplı kitaba
dedi ve
gitti

o gün bugündür
kara kaplı kitap iyice karardı

Şükrü BEŞİKTAŞ