47
Yorum
49
Beğeni
0,0
Puan
4874
Okunma
kâğıt mendil
o kadın evimde
perdelerime sindirmiş bütün gülmelerini
mutfakta ocak başında
kaşık kaşık içtiğim çorbamda
bölüştüğüm düremecimde
elimi tutuyor eli sıkıca
o kadın ıslığımda şarkılarımda
avuçlarımda hâlâ sesi nefesi
ah nasıl kıyamadığım nasıl
kırmızı gül tanesi
o kadın odamda yanıbaşımda
hastalığımda
bir bardak ıhlamur
bir kaşık şurup içtiğim
yürümek gitmek istiyorum
rüzgârlarında serin serin
o kadın evimde
iri kara gözleri bakışlarımda
hayal mi gerçek mi
havluda sarındığım ıtır kokusu
ancak
ancak arap hançeri keser
benim çaresiz hırsımı
o kadın evimde
ben âlemlerde meze ettim
bütün neşemi kahkahamı
yamyamlar yedi
masum rüyalarımı
sadece kör bir mermi dağıtır
benim içe dönük efkârımı
beni prangaya vursalar
kelepçe taksalar bileklerime ne ki
yüreğim hiç terk etmedi ki onu
o kadın evimde dünyamda
bu benim gibi sevene yapılır mı
sevda dediğin
sevda dediğin bir kâğıt mendil mi
Şükrü BEŞİKTAŞ