I.

Yalaka bir ozan değilim
Zindan duvarlarına söz giydirmedimse de henüz
Gözümü çıkarıp karanlığı göze alabilirim
Bakir bir yalnızlığa kaydımı geçirip
Dünyamdan vazgeçebilirim

Ölüm köylü bir yanım
Bir yanım capcanlı hayat
Ama dedim ya
Gerçeğin hükmünce nefes alır
Hizasına dizilirim

Kağıt üzerinde
Efelenen kelimelerim kadrince
Savrulur ellerim
Mızıkam susar sancının başladığı yerde
Bu yüzden yoktur mazeretim
Ne yarına ne de yarın kadar umut olan aşka

II.

Müsaitseniz efendim sizi severim
Adımlarımı tutup bir kağnı arabasının ardında
Az yürür çok beklerim

III.

Kaşanelerim yok benim
İşgalci ordularım
Bir sabrı bölüşmek için
Sırtımı dayadığım kanıtlarım var
Yani dostlarım

Öküz öldüğünde
Başlar ortaklığım sona dayanmaksızın
Muhasebesiz
Uzun soluklu bir sevmek adına

Bilirim dağdan düşenin parçası bulunur
Ama gözden düşenin asla
Bu yüzden gözde olmaya önem veririm