Delice bir sevda akar Munzur’dan
Munzur, gönlü yaşlı
Hasreti atom
Alnı kederde
Saçlarında vakitsiz kar
Melodisiz ağıtlar yakar
Koynunda bilenmiş sabır
Sırtında suskunluğun ve hırpalanmış haşmetin ağır hüznü
Kekik kokar elleri buram buram
Parmaklarında namusun fişengi
Çatlar damarları durmadan
Körpeciktir daha yüreği

Yanı başında Mercan
Hiç bırakmaz ellerini Munzur’un
Omuz vermiş sevdasına
Yarıp nice ablukaları
Çakılırken boşluğa kolları
Kenetlenmiştir sır dağına

Adımlar Munzur serkeş dağları
Nazarı iman
Rayihası dua
Çınlar kulaklarında el değmemiş salâ
İncitmez toprağı
Yumuşacıktır sevdası
Dağıtmaz tanelerini aşkın
Son durak Kara dere
Yoluna düşmüş bir kere...

Kara dere:
Tepeden tırnağa kan/an
Yani aldanan
Kuralsız bir oyunun tam ortasında
Vur-kaç’lı sobe...
Çekmiş sofrasına hain bıçağı
Kan doğrar katığına
Ölümdür iksiri
Karanlık ciğerlerinden bir cigara sarar
Birazdan dalar uykusuna bölücü keşmekeşin
Derin bir nefes çeker kinden
Keyiflenir utanç
Savrulmaz bir türlü demsiz efkâr
Uzanır kancık pusuya

Toplar saçlarını Munzur, nâr-ı cehennemin
İlerler uçurum dibine
Her yanı sis her yanı ketûm, fark etmez
Şafağı bir mermi ucunda, hissedilmez.
Dalmıştır şehadet hülyasına
Parçalasan dağılmaz...
Gecenin sessizliğini yırtarken serencâmın sesi
Ezik bir feryat koparır Mercan
Deliriverir dağlar iliklerinden
Mevzilenir Munzur terk-i aleme
Saydırır şecaati mağrur kayalara
Alem ki şaşkın
Tükürür kursağına yapışkan nefesi
Nâçar diz çöker Munzur al yazısına
Ve ölüm gelir en güzel elbisesiyle
Dili tutulur hayatın
Gün kavuşma günüdür yâre.
Gişede Azrail...
Elinde geliş/siz-gidiş bileti
Bekler vâkur sâfirini
Ki:
(Yolcu yolunda gerek...)
Vurulur heyecanından Munzur
Beynini yitirir aç kurtlar
Son nefes çatlar orta yerinden...

‘Ne kahpe bir beladır kim vurduya gidişler
Bir çırpıda kül olur
Puşt yangınlar ortasında susuz gelişler!..’

Oy Kara dere
Kalbi çatlamış öfke
Susadın mı kana yine
Lime lime ciğerim
Boğazına kadar karnın deşile!!!
Nedir gözlerini döndüren
Acımasız yaşlar mıdır yoksa
Utanmadığın katlinden tane tane sökülen
Aynı toprağa ekilen tohumlar değil miydik
Büyümemiş miydi umutlarımız bir dalda?...
Marifetse kırmak
Bilesin ki
Kırgınım sana
Soyun karşımdan
Giyinme sözlerime!
Ter içinde dilim
Sığmaz kalemim bu manasız vahşete...

"Hûkmû Lillâh"
Hesabın kalmaz mahşere...!