CAN/ÂN İLE YÂR/AN


"Cana canan değdi
Can inledi
Canan’ım dedi.
Canana can gerek
Fedadır canım dedi."


//Mahcuben Yâran//
Ya zarâfet-i endam
Dide-i fettân!
Mecnunleyin divâneyim
S/aklımda susuz bir gönül
Çeşm-i giryanda üç beş yaş...
Kuru/l/sam yoluna
Lutfedip akar mısın?

//Ar ile hem merak ile Yâr//
Akmak güzel
Lakin "He" desem
Aşk ile ç/ağlar mısın?

//Esrir Yâran//
Bağışla gönlünü serden geçeyim
Gönlün gönlüm olsun
Bin minnet başa taç edeyim.
Dil harâp
Gönül bit’ap...
Müsaitse gözlerin gireyim
Diz çöküp nazarına
Kalemi şâd eyleyeyim.

//Vehm ile Yâr//
Nazar etmek güç canana
Delirir içindeki âfet
Setredemez
Çözülür diline gizlediği iffet.

//Sabr eyleyip Yâran//
Bu işve bu naz
Kimden kalan?
Nedir bu
Sendeleyip ruhu
Mest eden hüsn-ü nihân?
Aşk söylemek günah mı bu kula
Yoksa yanmak
Yasak mı ki oduna
Külü olmaz ise nârın
Kim bakar ki od’una?...

//Müşfik Yâr//
Yanmak tutuşmaktır
Var mı gönlünde dayancın
Meşakkattir
İnlemesin sonra n/isyanın?

//Azm ile Yâran//
Destur ver kor olayım
Etmem şikayet
Tadıyla huşûnun
Tarifsiz sır kokayım.

//Az kinâye Yâr//
Ya Aşk-ı nigehbân!
Bilir misin çölü?
Hani rahmet rahmet susar ya
Hem de yana yana...
Susayan çöldür amma
Kavrulan yağmurdur unutma!

//Mecâzen Yâran//
Çöl misâli nârım
Seraba her niyetimde
Alev alev tutuşur,yine yanarım.
Canan isen yağmura ne hâcet
Öyle bir kavur ki
Tek bir damlana muhtaç et...

//Farz bilip Yâr//
Can canan olmaktır
Nihai Hüdâ’ya koşmaktır.
Vuslat kolay bana
Lakin taşmaz isen Hak’ka
Dilenen:
Coşmak dururken deryada
Ancak damlalarla avunmaktır.

//Vecd ile Yâran//
Ben Aşk’a yanar
Aşk’ta tutuşuram ancak
Dileğim:
Bir füsun ki...
Can’a canan olacak
Canı M/Evla’dan bilip
Her dem O’na koşacak.
Gel değelim şimdi söze
Söz bürünsün değişmez öze
Can,canana dolsun
Canan,can-ı anan olsun.
Kanatlanıp ebedi
Sırr-ı Aşk’a mazhâr olsun...


"Can canana değdi
Canan titredi
Canım dedi.
Cana ermek gerek
Taşsın ilanihâye kanım dedi..."



Sezgin Karadağ


(c) Bu şiirin her türlü tel