Avuçlarımda mor bir hüzün...
Adımlıyorum aksak bir tarihin coğrafyasını
Utanç kokuşuyor özlemim
Tiksiniyor içime tüküren her soluk
Ne yana gitsem
İsyana sürükler çelimsiz kalemim
Hangi aşkın gücüne güvenir
Bilmiyorum...
Anlamıyor zaten kıstırılmış yüreğim
Halbuki;
Nehye boyun bükmezdi dizelerim
Şimdi neden zonkluyor ellerim
Kim taşıyor bağrıma
Hangi elem kanıyor bir musluk gibi
Çatlamış bedbin ruhuma..?

N’olur!
İkide bir sokmayın kalbimi s/aklıma
Bozguna uğramış tümcelerin faili ben miyim şimdi
Ne kadar biçimsiz adıl giydirmişim adına
Kaç acımasız tümleç asmışım umursamazlığına,
Kaç fiil katletmişim düşlerimde
Hüznü ne kadar da dağıtmışım böyle..?
Asmalı bu ruhu tam da dimağından
Kendi ellerimle kazıdım buhranı
Günahı yok hiçbir harfin
Üstlenmesin bu aşkı hiç kimse
Çekerim ızdırabı
Sancısı her ne ise...

Gör işte sevgili!
Sana varıyor süreğen
Avare bütün duygular
Zemheride tutuşurken
Kalbi donmaya ramak kalalarda
Sığınıyor çaresiz derme çatma hayaline
Isıtıyor sızlayan hisleri
Aldırmazken çıldırmış usa
Ne gam
Ne de tasa...
Yudumluyor zehrini tek nefeste
Kusamıyor sancıyı her nedense
Kaynar nedametten boğazı ikiye bölünse de
Asıyor yine delişmen yokluğunu takatsiz varlığına
Firarperest gecelere kanıp
Mendebur bir yalnızlığa terk etsen de...


Ayaklarımda tonlarca acının ağırlığı
Kaldıramıyorum artık kaskatı bedeni
Ben bi yürüsem
Göçer haşmetinden baş kaldırmış dağlar
Dağlar ne ki
Benim kalemim her gün ‘Aşk’ kanar
Kime değsem bir bakış;
‘Gözlerin kahır kokuyor.’ der
Şaşkın şimşekler çakar hafızama o an
Deliriyorum galiba
Nerden yüzüme bulaştı bu ketum keder?
Sahi sevgili,
Bu ihanet kaç yırtılmış hıçkırık eder?!..

Ey günahsız umutların gözü dönmüş katili!
Daha ne kadar susayacaksın kanıma,
Savurup çifte sulanmış gururu
Kaç cam kesiği atacaksın incelmiş ruhuma?
Doğranacak dermanım kalmadı sükûta
Delik parmaklarımdan sızmıyor artık vuslat
Heveslenme, tutuşur gözlerin
Uzak kaç, değme..!
Uçurum bir ayrılığa düşüyorum ben
Ucuz hileler takınıp yine
Bir daha ardımdan sakın düşme..!