UNUTULMUŞ FATİHA

Zamana şerh düşsün
Bunak kâtipler damarlarını çizmeli hüznümün
İki bölge
Binlerce b/ölüm...

Her buluta çarpmalı
Her yağmurda taşmalı
Ve bir atom gibi
Haykırasıya yağmalı tutuşturulmuş buruk yangınlardan.

Ben, yokluğunun gazabında
Katline intihar süsü veren
Şakağına keder dayamış
Ahını beynine sıkan acınılası tiryaki.
Vurulursam, er gibi olmalı bitişim
Öyle kâzip dirilmelere gelemem
Toz duman saçar ciğerlerimi
Dağıtmadan bırakırım yıllanmış hıyaneti
Beni konuşmayın sakın!
Bir susarım şimdi
Kaskatı çatlamış bulursunuz cümle halimi.

Size yedi kat derinlerimden; iç ağlamalı
Hiç bilmediğiniz dudaklardan kopardığım
Yaşımı başınıza yıkacak çıldırmış çığlıklar bırakıyorum
Öylesi çatık
Öylesine kurak...

Bu gece kendi cinayetimi yazıyorum
Eller daha iyi d/okunsun diye
Yalancı bir güneş gibi uyurken karanlıklarda
Saçlarınızdan bir demet nasırlaşmış diken koparıyorum
Usulca iliştiriyorum hıçkırıklarıma
En sevdiğiniz kanlı gömleğimi giyiyorum
İliklerim yama
Omuzlarım paramparça...

Sesinizi bir nefeste hatmetmişim ya
Boğazım yırtık
Zikredemiyorum bir türlü dilime dolanan huzmeleri
Lâl olmuş bütün bakışlarım
Kim görse kör
Kim duysa sağır
Kim okusa topal, attığım her adınızda.
Hırpalanmış mum eriyişidir aslında divitim
Zihnimde bağrış çağrış
Üflemem hiç sönmesin!
Öyle bir bitmeliyim ki
Bir damla bile kalmamalı geriye
Ya bir tûfan
Ya da kıtlık kıran, yağmalanmış sayfalardan...

Ucube günahlarla sıvarken duvarını yılların
Kırık ay/na/lar
Zayıflamış gülüşler
Yara bere saniyeler...
Bu menfur saldırılarda
Yelkovanlar durmadan kaçar
Akreplerse, zamanı can evinden sokarlar.

Ne çok büyülenmiş umutlar vardı oysa
Size dair
Zulme kâfir
Haykırıp davalı
Üst üste yığılmış bizlere şair.
Ama geldiniz işte o kancık gece
Soysuz baltalarınızla
Katran karası
Kan örülü zırhlarınızla
Yarıp ikiye kalbimi
Yaktınız, yıktınız
Soyup sevinçlerimin ırzını
Tırnaklayıp parçaladınız...

Çiğnendikçe ezmeli diyerek
Hangi Şeyh’e sevapladınız içime basmayı
Böylesi asılıyorum göğsümden gırtlağıma kadar!..
Ve hangi şiddeti koynuma sapladınız da
Art arda artçılarla sallanıyorum
Bir volkan gibi patlayan başucumda?...
Alın işte!
Un ufak düşlerimi vicdanınıza savurup
Tir tir titriyorum buzul çıplaklıklarınızda
Nefesinize yapışıp veballi
Kanlarınızı diriltiyorum tek tek, kor ateşlerden susarcasına.


Biliyorum...
(Bu çırpınış haram.)
Öyle demişti çünkü bütün dilsiz mezarcılar:
"Böylesi duyulmaz
Çığlığın bile akan rengi var!..
Gömmeli bir derine usulca
Örtmeden yüzünü
Kekeme bir şair dikmeli başucuna.
Rast gelip geçe/meye/nlere
Ya bir beddua
Ya da unutulmuş bir fatiha...

(Sezgin Karadağ)