I

Giyilmiş en kederli gömlek gökyüzü altında
kopmuş düğmesinin yerine oturur gözlerim
ağarmak için adı sanı bilinmez bir sabahı

II

Yalnızlık göz kulak oluyor bana uzaktan
ve yakından yalnızlık
gözüm ağzım kulağım!

(Herkes fabrika bacalarından tüten yalnızlığımın havayı nasıl kirlettiğini konuşuyor)

III

Mezarlar yönü aşka dönük yerde kazılır en güzel
beş vaktin birinde okunurken tene yönelik ezan

kürekten kadın ya da yalancıktan bir adamla…

sevmek denmez dönüşüne ekmek kırıntısı bırakmadık yollar
sevmek denmez güvercinleri de hesaba katmadıysak

(İnsanların unutmak istedikleri halde akıllarına gelen ilk sözcüğün aşk olması ne yazık)

IV

Zoraki içime çektiğim nefes benzersiz bir estetiktir intihar süsündeki
yeter ki güzel dursun üstünde cesedim
acıdan köşesi kıvrılan sayfanın

adı sanı bilinmez sabahı beklerken